Σάββατο 16 Απριλίου 2011

ΕΠΙΚΑΘΟΡΙΖΟΜΕΝΕΣ ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΕΣ

Στον άξονα της Αφορμής

αδιάκοπα περιστρεφόμενες τυχαιότητες,

ευθυγραμμιζόμαστε με χρονικά στιγμιότυπα

και Επιλέγουμε διαρκώς,

χαράζοντας πορεία μοναδική.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

ΦΥΣΗΣ ΕΚΤΑΣΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΟΡΙΑ

Πλανεύτρες μέρες
νύχτες μου μάγισσες,

Τι να φωνάξω πείτε μου,

που να πρωτομυρίσω,
που φυτρώνει το κακό

και πώς να το ξορκίσω.
Πώς να πλατύνω να γευτώ

όλα σας τα καμώματα

στη πλήρη έκταση τους.




Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

ΣΑΝ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ

Σαν του μελιού τη μυρωδιά να ξαναρθείς,
σαν τ’αεράκι το ζεστό απ΄το νοτιά...

Μορφές αλλόκοτες και ξωτικά
τον ύπνο σου αγκαλιάζουν,
και πριν ξυπνήσει η Ανατολή
φιλούν το μέτωπο σου.
Κι αφού ξορκίσουν το κακό
με ύμνους και τραγούδια,
ρίχνουν ακόμα μια ματιά
και έρχονται σε μένα.
Σαν τα παιδάκια τα μικρά,
που αποζητούν παιχνίδι,
μου φέρνουν το φιλί σου,
τη μυρωδιά της σάρκας σου,
τη πιο καυτή σου ανάσα.
Μα γρατζουνάν τη σκέψη
και μου τη ματώνουν.
Σκέψη απουσίας.
Λευκή μνήμη μαύρης απουσίας.

Σαν του μελιού τη μυρωδιά να ξαναρθείς,
σαν τ’αεράκι το ζεστό απ΄το νοτιά...



Κυριακή 10 Απριλίου 2011

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΒΗΡΙΚΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ

(Λισαβόνα)

Της ταπεινής σου πολιτείας οι στέγες
με μητρική στοργή σκεπάζουνε
τους ματοβαμμένους δρόμους,
το περήφανο λαό σου.
Με μια ασυνήθιστη ηρεμία
κυλάνε οι ώρες στα πλακόστρωτα δρομάκια σου,
παρασέρνοντας ήχους, μουσικές και χρώματα.
Και το μεθυστικό ταξίδι σου συνεχίζεται,
με ή χωρίς εμάς,ταπεινή και περήφανη πολιτεία.


(Μαδρίτη)

Κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο.
Στο πηχτό κόκκινο αίμα που κυλάει
στις φλέβες των ανθρώπων
και της ιστορίας σου.
Στη πόλη αυτή που χορεύουν ιδρωμένες
οι καρδιές, οι λέξεις και τα σώματα.
Στη πόλη αυτή που φλερτάρει
με τα όρια του ανθρώπου,
με τα όρια του πραγματικού.
Στου ανυπόταχτου λαού σου το ανάστημα,
που δε βολεύτηκε ποτέ.
Στην αμείλικτη μοίρα του
να φιλήσει τα πόδια της Ελευθερίας.



ΔΥΣΩΔΙΑ

Ψεύτες ηθικολόγοι, χυδαίοι υλιστές, ανύμποροι ιδεαλιστές
τα κόμπλεξ τους βυζαίνουν
απο κάθε όψη της γιγαντιαίας κίνησης
των ψυχών και της φύσης.
Σαν καταδικασμένα στη λάσπη να ζήσουν σκυλιά
ρουφάνε τη πιο ακριβή γύρη
και βρωμίζουν αμόλυντα ακόμα νεογνά.
Αυτοί αναπαράγονται,
Τα νεογνά βηματίζουν δειλά,
Κι εμέις,
εσταυρωμένοι και επί της γης κολασμένοι,
χρεωμένοι να ξεριζώσουμε το κακό.




Σάββατο 9 Απριλίου 2011

ΜΗΤΡΙΚΑ

Ένα συναίσθημα ιερού σεβασμού
και χαοτικής αμηχανίας
κατακλύει το είναι μου
στη θέα της μητρικής επαφής.
Κατακλυσμιαία συγκίνηση
για την πιο αυθεντική επαφή
μεταξύ δυο ψυχών.

'' Και ύστερα τέντωσε το κορμάκι της
να φτάσει τα χείλια της μαμάς της
σαν απο Φύσης προσταγή...