Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ

Δες πως στριμώχνονται οι λέξεις
για μια θέση στο καμίνι της Ποίησης.
Λέξεις μαχόμενες χρειάζονται
oυσιαστικά και ρήματα ζεστά
να μυρίζει η τριβή
όπως το καουτσούκ στην άσφαλτο.

Ό,τι απομένει
πιάτσα
στο μπουρδέλο της Εικόνας.


Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΠΑΓΕΤΟΣ

Εγκεφαλικά κατασκευασμένες, χωρίς σώματα
σχέσεις μεταξύ ανθρώπων μισοπεθαμένες
φωτογραφίες γκριζαρισμένες πια
ανασυρμένες βίαια από ένα άλλο 
ζεστό σαν φρέσκο αίμα, παρόν.

Κατά τ’ άλλα το αποψινό δελτίο καιρού
προβλέπει παρατεταμένο παγετό
στην Αθήνα
και τις γύρω περιοχές.



Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Η ΣΚΟΥΡΙΑ

Πόσο ακόμα να περιμαζεύω με στοργή 
τα σκουπίδια των φίλων
μήπως κι οι μεταξύ μας σχέσεις
φανούν επιτέλους κάπως νοικοκυρεμένες;


Μάταιο να ορίσεις και πάλι 
το σκουριασμένο σχήμα
μιας ανθρώπινης σχέσης.


Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Ε.

Κουράστηκα να κυνηγάω το καλοκαίρι εκείνο
που στα σώματα μας συναντήθηκαν
το Φώς κι ο Θάνατος.

Μόνιασαμε εμείς
ζεστά αγκαλιαστήκαμε εγώ και η θύμηση σου
               Σάρκα μου σε έκανα.

Δεν έχω κάτι άλλο να σου δώσω
όλα μου τα πήρες
               Με το πρώτο κύμα.


ΑΜΟΡΓΟΣ

Τα πρωινά καπνίζαμε δυο τσιγάρα στη σιωπή
κεράκι σα ν’ανάβαμε
στης προηγούμενης ημέρας το εικόνισμα.
Έτσι γλιστρούσαμε αθόρυβα στη Νέα
και στο βελόνι της απάνω ταπεινά
σαν μελωδιά αργού ρυθμού παιγμένη από σαντούρι
πλεκόμασταν στο ίδιο ύφαντρο μαζί με τον μεγάλο ηλιάτορα
τ’ απέραντο γαλάζιο και τ’ αλμυράκια του νησιού.


Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Ασύμμετρες πυγολαμπίδες οι φίλοι μου
απλώνονται
όπως τα υγρά καταλαμβάνουν απ’ άκρη σ’ άκρη
το χώρο που τους δίνεται
τσακισμένοι απ’ τις πληγές
με στίγματα σ’ ολάκερο το σώμα τους
άλλοι μόλις ξεκίνησαν
άλλοι πήγαν κι είδαν
και άλλοι στα γόνατα
ακόμα αγκομαχούν.

Ασύμμετρες πυγολαμπίδες είναι φίλοι μου
που απλώνονται περήφανα στο χώρο. 


Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Όταν διαβάζω ποίηση 
σε θέλω πιο πολύ από ποτέ.
Απογυμνώνομαι
απογυμνώνεσαι
και εφαρμόζεις 
ανάλαφρα στις υποδοχές μου.
Ποίηση·
σαν να γεννάει το ήτα της
το πιο εύφορο χώμα μου.



Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Μπρος στο θάνατο των άλλων
ευθυγραμμιζόμαστε για λίγο ανήμποροι
ελάχιστοι γινόμαστε
κάποιο θρόισμα φθινοπωρινό
χωρίς προοπτική.


Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ

Τελευταία στα ταξίδια μου
αποφεύγω να έχω φωτογραφική μηχανή
σκεφτόμενος πως έτσι θα γράφω περίσσοτερο.

Ίσως πάλι απλώς συνήθησα να διαστρεβλώνω τις μνήμες μου
για να πονάω λιγότερο.


ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΙΙ

Μονάχα για ένα απόγευμα
από μνήμες τα πόδια μου γυμνά
μ’ ανεβασμένα τα μπατζάκια
σκαλί σκαλί ν’ ανέβω
την πελώρια σκάλα σου
και μ’ ένα πήδο να βρεθώ από τη Σύμη
στην Ιθάκη.

Moνάχα για ένα απόγευμα Θεέ μου
να χαθώ διάφανος
στις ευθείες της δημιουργίας σου.


Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ΔΙΑΘΛΑΣΗ ΦΩΤΟΣ

Στο Φώς φωτιά δε βάλανε.
- Δεν χρειάστηκε; Δεν τα κατάφεραν; Ποιός ξέρει.. -
Μονάχα εντυπωσιακούς διαθλαστικούς καθρέφτες
τοποθετήσανε στο χώρο απ' άκρη σ' άκρη
προκαλώντας ίλιγγους και ημικρανίες στους εξουσιαζόμενους.



Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

ΣΥΝΝΕΦΑ Σ' ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

Μας είπες σύννεφα σ' απέραντο γαλάζιο
και μένω να κοιτάζω
τις αλλαγές στα σχήματα
χάδια κι αναφιλήματα ψυχών τα σύννεφα·
των δικών μας ψυχών.
Έτσι μάθαμε να κάνουμε έρωτα εμείς
χωρίς σάρκα, χωρίς μορφή
και να ‘ναι της ψυχής σου
η μόνη υφή που ξέρω.

Εγώ να 'μαι το ξάφνιασμα,
το πρώτο-πρώτο σάλπισμα κάθε που θα φεύγεις.
Να σου σηκώνω άγκυρες, να λύνω τα σκοινιά
και σε ταξίδια μακρινά
να φεύγεις, ν' αλητεύεις.


Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Η ΠΟΡΕΙΑ

Κάθε νέα ημέρα σε διαρκή πορεία
προς την αγχόνη του Θανάτου
φορείς της ανυπόφορης γνώσης του,
μαχόμαστε καθημερινά.
Βίαιες αναμετρήσεις,
ήττες, νίκες, πτώσεις, νέες γεννήσεις
μα πάνω απ' όλα σε ατέρμονη κίνηση
να προσεγγίσουμε το Φως.



Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ (ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ)

Περιμετρικά του είχε χτίσει τείχη
συμπαγή, αδιαπέραστα
τα οποία συντηρούσε
με εφηβικές κυρίως αυταπάτες.

Σαφώς γνώριζε το μύθο της Τροίας.

Αποτελούσε όμως κι αυτή του η στάση
μια κάποια λύση προσωρινή.
Την απόσταση ίσως έπρεπε εγώ να περπατήσω. 

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ

Υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ σιωπής και κατανόησης
όπου βλασταίνουν δάση δαιδαλώδη συγκατάβασης
δειλίας, ενοχής και αυταρέσκειας
όπως περίπου απλώνονται και τούτοι οι αγριότοποι
γύρω από τη Ξάνθη.
Μιλώ για εκτάσεις που ποτέ μου δεν κατόρθωσα
να ελέγξω επαρκώς.




Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

HΛΙΑΧΤΙΔΑ

Τ’ αεροδρόμια μοιάζουν πλέον μ’ αρεοδρόμια
τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε παπιστήμια
τα πράσινα ματάκια της σε πέλαγο Ιόνιο
κι οι βλεφαρίδες της μεγάλες ηλιαχτίδες
φωτίζουν το μαύρο μέλλον που αποφάσισαν
άλλοι για μας να ζήσουμε.




Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΙΙ

Κάποτε έγραψα πώς πύον καυτό που στάζει
είναι τα ποιήματα.

Τελικά μοιάζουν και με τους μικρούς αναπτήρες
του εμπορίου: Συμπιέζουν ύλη εύφλεκτη
κι ανάβουν φωτιές.
Το υγραέριο βέβαια,
κάποια στιγμή εξαντλείται.



Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

ΑΥΞΟΜΕΙΩΣΕΙΣ (17 τ.μ)

Σχίζω όλες τις εκτάσεις της ποίησης στα δύο
κατεβαίνω στα έγκατα των νοημάτων
μετασχηματίζομαι σε στίχους καιόμενους
αναβαφτίζομαι στο μελάνι ξεχασμένων ποιητών
σταυρώνομαι από χιλιάδες σημεία στίξης
και ξεψυχάω για τρία μερόνυχτα.

Δεκαεφτά τετραγωνικά, τέσσερις τοίχοι κι ένα παράθυρο
που ανοιγοκλείνουν
ανάλογα με το καιρό.



Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΖΩΗ

Συμβιώνουμε τόσες ώρες μαζί, δίπλα-δίπλα
όπως οι χρόνιες αναλλοίωτες φιλίες
κρυφοδιαβάζουμε την εφημερίδα του διπλανού
ανταλλάσουμε με τη πρώτη αφορμή χαμηλόφωνες κουβέντες
διακριτικά χαμόγελα,
πολλές φορές μάλιστα συναντιόμαστε
στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα
σαν σε ραντεβού ερωτικό.

Πως ακόμα άβολη μπορεί να είναι
η διασταύρωση των βλεμμάτων μας;



Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ

Ποτάμια άφθονα γέννησα δυνατότητες
και χρόνια τις ανάθρεψα ώσου να πάρουν μπόι.

Τώρα σαν χείμαρρος ευθυνών και υποχρεώσεων
με πνίγουν.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ.



Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Στην αρχή διατυμπάνιζαν με κάθε ευκαιρία
οτι θα γινόμουν μεγάλος και τρανός.
Τους πίστεψα.
Έπειτα θεώρησαν πως στράβωσα κάπου στη πορεία
και θα γινόμουν τελικά φλύαρος τεμπέλης.
Τους πίστεψα και πάλι.

Ε, λοιπόν για χρόνια ξεσκίζονται οι σάρκες μου
στα δόντια των δυο τερατόμορφων εαυτών
που κατασκεύασε η νοσερή τους φαντασία.



ΤΕΜΝΟΝΤΕΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Eίδα στ' όνειρο μου πως πέθανε ο ποιητής Σεφέρης.
Φορέσαμε λέει βαθιά συγκινημένοι τα πιό μαύρα μας ρούχα
και πήγαμε οικογενειακά στην κηδεία
η οποία μετατράπηκε σε λαική διαμαρτυρία.

Όταν ξύπνησα, έφτιαξα καφέ και κάθησα στο γραφείο
να διαβάσω τον ημερήσιο τύπο.
''Απεβίωσε ο ποιητής της έβδομης τέχνης,
Θόδωρος Αγγελόπουλος'', έγραφε το Βήμα.

Στην αρχή σκέφτηκα:
ένας κομμουνιστής καλλιτέχνης χάθηκε.
Έπειτα το διόρθωσα και είπα πως
ένας μεγάλος έλληνας κομμουνιστής χάθηκε.
Τελικά κατέληξα. Ένας μεγάλος Έλληνας χάθηκε.



Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Η ΣΤΙΓΜΗ

Δεν θέλω τίποτα άλλο
Παρά μονάχα προετοιμασμένος κατάλληλα να είμαι
Εκείνη τη στιγμή
Να μην αιφνιδιαστώ
Οι υποδοχές μου απο χρόνια να έχουνε γλυκάνει
Μονάχα για εκείνη τη στιγμή.
Δεν θέλω τίποτα άλλο.


ΕΚΟΥΣΙΑ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

Μιλούσε ώρες ατελειώτες
για το μυστηριακό των άστρων σύμπαν
ξεχνώντας ολότελα πως με τη παθητική της στάση
ήταν συνένοχη στο μεγάλο συρματόπλεγμα του κόσμου.