Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ

Υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ σιωπής και κατανόησης
όπου βλασταίνουν δάση δαιδαλώδη συγκατάβασης
δειλίας, ενοχής και αυταρέσκειας
όπως περίπου απλώνονται και τούτοι οι αγριότοποι
γύρω από τη Ξάνθη.
Μιλώ για εκτάσεις που ποτέ μου δεν κατόρθωσα
να ελέγξω επαρκώς.




Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

HΛΙΑΧΤΙΔΑ

Τ’ αεροδρόμια μοιάζουν πλέον μ’ αρεοδρόμια
τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε παπιστήμια
τα πράσινα ματάκια της σε πέλαγο Ιόνιο
κι οι βλεφαρίδες της μεγάλες ηλιαχτίδες
φωτίζουν το μαύρο μέλλον που αποφάσισαν
άλλοι για μας να ζήσουμε.




Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΙΙ

Κάποτε έγραψα πώς πύον καυτό που στάζει
είναι τα ποιήματα.

Τελικά μοιάζουν και με τους μικρούς αναπτήρες
του εμπορίου: Συμπιέζουν ύλη εύφλεκτη
κι ανάβουν φωτιές.
Το υγραέριο βέβαια,
κάποια στιγμή εξαντλείται.



Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

ΑΥΞΟΜΕΙΩΣΕΙΣ (17 τ.μ)

Σχίζω όλες τις εκτάσεις της ποίησης στα δύο
κατεβαίνω στα έγκατα των νοημάτων
μετασχηματίζομαι σε στίχους καιόμενους
αναβαφτίζομαι στο μελάνι ξεχασμένων ποιητών
σταυρώνομαι από χιλιάδες σημεία στίξης
και ξεψυχάω για τρία μερόνυχτα.

Δεκαεφτά τετραγωνικά, τέσσερις τοίχοι κι ένα παράθυρο
που ανοιγοκλείνουν
ανάλογα με το καιρό.



Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΖΩΗ

Συμβιώνουμε τόσες ώρες μαζί, δίπλα-δίπλα
όπως οι χρόνιες αναλλοίωτες φιλίες
κρυφοδιαβάζουμε την εφημερίδα του διπλανού
ανταλλάσουμε με τη πρώτη αφορμή χαμηλόφωνες κουβέντες
διακριτικά χαμόγελα,
πολλές φορές μάλιστα συναντιόμαστε
στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα
σαν σε ραντεβού ερωτικό.

Πως ακόμα άβολη μπορεί να είναι
η διασταύρωση των βλεμμάτων μας;



Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ

Ποτάμια άφθονα γέννησα δυνατότητες
και χρόνια τις ανάθρεψα ώσου να πάρουν μπόι.

Τώρα σαν χείμαρρος ευθυνών και υποχρεώσεων
με πνίγουν.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ.