ΔΙΑΘΛΑΣΗ ΦΩΤΟΣ

Στο Φώς φωτιά δε βάλανε.

- Δεν χρειάστηκε; Δεν τα κατάφεραν; Ποιός ξέρει.. -

Μονάχα εντυπωσιακούς διαθλαστικούς καθρέφτες

τοποθετήσανε στο χώρο απ' άκρη σ' άκρη

προκαλώντας ίλιγγους και ημικρανίες στους εξουσιαζόμενους.

ΣΥΝΝΕΦΑ Σ' ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

Μας είπες σύννεφα σ' απέραντο γαλάζιο

και μένω να κοιτάζω

τις αλλαγές στα σχήματα

χάδια κι αναφιλήματα ψυχών τα σύννεφα·

των δικών μας ψυχών.

Έτσι μάθαμε να κάνουμε έρωτα εμείς

χωρίς σάρκα, χωρίς μορφή

και να ‘ναι της ψυχής σου

η μόνη υφή που ξέρω.

Εγώ να 'μαι το ξάφνιασμα,

το πρώτο-πρώτο σάλπισμα κάθε που θα φεύγεις.

Να σου σηκώνω άγκυρες, να λύνω τα σκοινιά

και σε ταξίδια μακρινά

να φεύγεις, ν' αλητεύεις.

Η ΠΟΡΕΙΑ

Κάθε νέα ημέρα σε διαρκή πορεία

προς την αγχόνη του Θανάτου

φορείς της ανυπόφορης γνώσης του,

μαχόμαστε καθημερινά.

Βίαιες αναμετρήσεις,

ήττες, νίκες, πτώσεις, νέες γεννήσεις

μα πάνω απ' όλα σε ατέρμονη κίνηση

να προσεγγίσουμε το Φως.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ (ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ)

Περιμετρικά του είχε χτίσει τείχη

συμπαγή, αδιαπέραστα

τα οποία συντηρούσε

με εφηβικές κυρίως αυταπάτες.

Σαφώς γνώριζε το μύθο της Τροίας.

Αποτελούσε όμως κι αυτή του η στάση

μια κάποια λύση προσωρινή.

Την απόσταση ίσως έπρεπε εγώ να περπατήσω.