ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΙΙ

Μονάχα για ένα απόγευμα
από μνήμες τα πόδια μου γυμνά

μ’ ανεβασμένα τα μπατζάκια

σκαλί σκαλί ν’ ανέβω
την πελώρια σκάλα σου

και μ’ ένα πήδο να βρεθώ από τη Σύμη

στην Ιθάκη.

Moνάχα για ένα απόγευμα Θεέ μου

να χαθώ διάφανος
στις ευθείες της δημιουργίας σου.